نصیحت هرزنامه‌ای

ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب

که بوی باده مدامم دماغ تر دارد

*

نصیحت زاهدانه خصوصی و هرزنامه‌ای بعضی‌ها را خواندم. کمی ساده‌انگارانه بود. لذا تقاضا دارم بی‌تابی‌های دوپهلو و شوخ طبعانه این روزهای مرآت را خیلی جدی نپندارید. بگذارید به حساب لفاظی‌های حساب شدۀ دوران فترت که بعضاً ضرورت وبلاگ‌داری است...

+ از همراهی و نظرات امیدانگیز دوستان وبلاگی جداً سپاسگزارم :))

++ معطوف به پست قبلی: از مروّت به دور می‌دانم که محبت همراهانِ عزیز وبلاگی را نادیده انگارم و زبان به سپاس‌شان نگشایم...

 

ای دلیلِ دلِ گمگشته خدا را مددی

که غریب اَر نَبَرَد رَه، به دلالت برود...