از نوادگان پیاله و دردم .
به دنبال طبیب می گردم...
+ نوحه:
یا حسین دوای دردم. هر نفس همیشه هر دم، آرزوم فقط همینه تا ابد دورت بگردم...
۱ نظر
۱۱ مرداد ۰۲ ، ۲۲:۳۴
از نوادگان پیاله و دردم .
به دنبال طبیب می گردم...
+ نوحه:
یا حسین دوای دردم. هر نفس همیشه هر دم، آرزوم فقط همینه تا ابد دورت بگردم...
در سپیده دمی که بی ظهور تو، سیاهی میزاید، دلم مجالِ خیالی محال میخواهد.
یادم نیست، آن روز در چه حال و هوایی بودم که این جمله را نوشتم. اما میدانم هرجا از نسیم و سپیده و سحر، حرفی به میان میآید، ذوق نداشتهام بی اختیار گل میکند و وسواسم را با گلواژههای نور و رهایی و ظهور، طراوت و طهارت میبخشد.
و هرجا از سردی و سکوت و هجران، حرفی روایت شود، احساسم را با غمواژههایی از جنس حسرت و اندوه و آه، چالاکی و حرارت میبخشد...
بیجذبه محال است ز دل ناله برآید // فریاد، دلیل است که فریادرسی هست
پ.ن: بیت آخر از جناب صائب تبریزی.